طنز و فکاهی
- طنز فاخر و برجسته، یکی از هنرهاست. طنز، هنر خیلی بزرگی است. 1383/09/11
حضرت آیتالله خامنهای با تأکید بر ضرورت افزایش کیفیت و محتوای برنامه دینی، لزوم پرهیز از ابتذال در برنامههای تفریحی صدا و سیما را یادآور شدند و فرمودند: در صدا و سیما کمبود طنز احساس میشود. مقولهی طنز غیر از مقوله فکاهی و تفریح است و طنز پرداز، سخن جدی را با شوخ طبعی خود در لعابی لطیف و بیانی شیرین مطرح میکند و موجب ارتباط با مخاطب میشود. 1376/02/23
- مقام معظم رهبری : از جملهی مواردی که شما باید از نویسنده یا کارگردان یا تهیهکننده بخواهید، یکی همین است که این محاورهها، جهتدار و معنادار باشد. از آنها بخواهید که بعضی از محاورات بد، القاءکنندهی مفاهیم نادرست و عادات و اخلاق بد را بهکلّی حذف کنند. در این چیزها اصلاً رودربایستی نکنید. هیچ منافاتی ندارد. همین طنزها و تفریحها و فکاهیأت تلویزیونی که منتشر میکنید، هر چقدر از محاورات پایین و عادات نادرست دور باشد، بهتر است .1381/11/15
- مقام معظم رهبری : من توصیهی مؤکد میکنم، این است که نگذارید رادیو، پایگاهی برای ایرادگیری به برنامههای به اصطلاح تدوین و تصویب شدهی دولت شود؛ کمااینکه یک زمان، برنامههای اقتصادی سیما چنین بود. چند سال قبل از این - شش، هفت سال قبل - برنامههایی درست میکردند کانه اصلاً درست شده بود برای اینکه به برنامههای اقتصادی دولت ایراد بگیرند. من هر وقت به این برنامهها نگاه میکردم، اعصابم ناراحت میشد.
در همان ایام، یک بار رفتم خدمت امام و راجع به این برنامهها صحبت شد. دیدم ایشان با ناراحتی به همین برنامهها اشاره میکنند. معلوم شد اوقات ایشان را هم به شدت تلخ میکرده است؛ یعنی برنامه، کانه درست شده بود برای اینکه مسخره کنند! طنز، مقولهی بسیار خوبی است؛ اما طنز، با مسخره کردن و به ابتذال کشیدن و سبک کردن و موهون کردن، فرق دارد. بیایند برنامههای دولت را به مسخره بکشند و موهون کنند!؟ مواظب باشید رادیو - که حالا برنامههای معقول و متین خوبی در زمینههای اقتصادی دارد - پایگاهی برای نشر نظریات مخالفسیاستهای تصویب و تدوین شده و قطعی دولت، که اعتبار قانونی دارد، نشود. 1371/02/22
- مقام معظم رهبری : این صدا و سیمایی که متعلق به این ملت است - دولت هم که متعلق به ملت و با پول جیب این ملت اداره میشود - نمیتواند بزرگترین مصلحت ملت را ندیده بگیرد و فدا کند. مثلاً در برنامههای معمولی، قصاید غرایی در مدح دولت و رئیس دولت بخوانند؛ اما در یک برنامهی طنز، یا در یک برنامهی سیاسی و اقتصادی، زیرآب همه چیز را بزنند! متأسفانه گاهی این چیزها دیده میشود.
همین اواخر، برنامهیی بود که متأسفانه به شکلی ظالمانه یکی از سیاستهای دولت را با صورت حقبهجانبی کوبید؛ آن هم رسانهی متعلق به دولت و نظام! این، هیچ به مصلحت نیست. واقعاً یکی از گرایشهای اصولی ما این است.
بد نیست من این را به شما بگویم که گاهی بعضیها ایراد میگیرند، و آن وقت هم به حضرت امام(رضواناللَّهعلیه) ایراد میگرفتند که چرا شما اینقدر با مراقبت و دقت و وسواس، از دولت پشتیبانی میکنید. من واقعاً از این حرف تعجب میکنم. من گاهی برای بعضی از نزدیکان و دوستان مثال زدهام و گفتهام که اتومبیلی است که تمام دار و ندار من - فرزندان، عزیزان، ثروت و موجودیم - در آن است و رانندهی ماهری هم پیدا کردهام که از راه بسیار خطرناکی این اتومبیل را میبرد. من همه چیزم به این اتومبیل بسته است. اگر یک وقت چیزی هم ببینم که به نظرم ناخوشایند بیاید، کلمهیی که یک ذره حواس آن راننده را پرت کند و او را مشغول نماید و نتواند این راه پُرپیچوخم و خطرناک را به سلامت طی کند و با عافیت به سرمنزل برساند، من مطلقاً آن کلمه را نخواهم گفت، تا خدشهیی به این اتومبیل وارد نشود. حالا شما میگویید که مثلاً چرا ما یک دفعه از این طرف، وزنهیی را محکم به این ماشین نمیکوبیم و نمیگوییم که آقای راننده! این چه نوع رانندگی است؟ یا چرا در فلان نقطه آنطور شد؟ یعنی بهدست خودمان، همه چیز نظام را در خطر بیندازیم؟! این خیانت است. آن کسی که از پشت گردنه، یکدفعه جلوی اتومبیل میپرد و یک فریاد بیخود میکشد، دارد خیانت میکند؛ خیال میکند که خدمت میکند. 1369/05/07